جنّ - به کسر جیم (مفردات‌نهج‌البلاغه)جِنّ (به کسر جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای موجودی غیر مادّی (نیمه مادّی) با شعور و اراده دارای تکلیف که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص حضرت سلیمان (علیه‌السلام) و صفات خدا و اهداف رسالت از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیجِنّ (به کسر جیم) به معنای موجودی غیر مادّی (نیمه مادّی) با شعور و اراده و دارای تکلیف، آمده است. این موجود در روز قیامت همانند انسان برانگیخته خواهد شد. همچنین مانند انسان، دارای افراد مؤمن و مشرک، مطیع و عاصی و... است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با حضرت سلیمان (علیه‌السلام) فرموده است: «الذی سخرّ له ملک الجن و الانس مع النبوّة و عظیم الزلفة.» امام (علیه‌السلام) در خصوص صفات خدا و اهداف رسالت نیز فرموده‌ا‌ند: «و هو الذی اسکن الدنیا خلقه و بعث الی الجنّ و الانس رسله.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جنّ»، ص۲۳۴. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|